აზერბაიჯანში სულ უფრო ხშირად საუბრობენ ბავშვთა მიმართ ძალადობის ფაქტებზე, თუმცა რამდენიმე წლის წინ ამგვარი დანაშაული საზოგადოებაში დიდ რეზონანს არ იწვევდა. 

2020 წლის აგვისტოს ბოლოს, 16 წლის გოგონამ ბაქოში არსებულ ძალადობის მსხვერპლთა თავშესაფარში ბავშვი გააჩინა. ის თავშესაფარში თანასოფლელებისგან დასაცავად მოათავსეს.

შემთხვევა, რომელიც აზერბაიჯანის ერთ-ერთ რეგიონში მოხდა, სკოლის მოსწავლის სექსუალური ძალადობის ფაქტს უკავშირდება. მოძალადე კი ბავშვის მასწავლებელი აღმოჩნდა, რომელსაც ბრალი ორი მუხლით წაუყენეს: სქესობრივი კავშირი და გარყვნილი ქმედებები არასრულწლოვნის მიმართ ძალადობის გამოყენების გარეშე. აზერბაიჯანში ეს დანაშაული ერთიდან ხუთ წლამდე ვადით თავისუფლების აღკვეთას ითვალისწინებს.

ამ ფაქტმა მწვავე დისკუსია გამოიწვია სოციალურ ქსელებში, ვინაიდან მოძალადეს, 60 წლის მასწავლებელს, ერთწლიანი პატიმრობა მიუსაჯეს  15 წლის არასრულწლოვანთან სქესობრივი კავშირის გამო. 

მსუბუქმა სასჯელმა მოსახლეობაში აღაშფოთება გამოიწვია. ზოგი მასწავლებლითვის 15 წლით თავისუფლების აღკვეთას, ზოგი კი - სამუდამო პატიმრობას, ან თუნდაც სიკვდილით დასჯას მოითხოვდა.
ადგილობრივი ექსპერტები აღნიშნავენ, რომ აზერბაიჯანში რამდენიმე წლის წინ ასეთი დანაშაული შეუმჩნეველი დარჩებოდა.

წელიწადნახევრის წინ განსაკუთრებული რეზონანსი გამოიწვია 14 წლის ელინა გაჯიევას ტრაგედიამ, რომელიც სკოლაში ბულინგის მსხვერპლი წლების მანძილზე იყო და სიცოცხლე თვითმკვლელობით დაასრულა. 
როგორც ადგილობრივი ექსპერტები აცხადებენ, აზერბაიჯანში ბოლო 2-3 წლის მანძილზე ქალები და გოგონები, იშვიათად, თუმცა საუბრობენ მათ მიერ განცდილ საშინელებებზე, იმ ძალადობაზე, რაც სკოლაში ან სახლში განიცადეს. მაგრამ ბიჭებზე ძალადობა ქვეყანაში „აისბერგის“ უხილავ ნაწილად რჩება.

გაეროს გამოკითხვის თანახმად, ქალების მხოლოდ 0,4% -მა აღიარა, რომ ბავშვობაში გაუპატიურების მსხვერპლი იყო, 2%-მა კი განაცხადა, რომ შევიწროების მსხვერპლნი გამხდარა. ამასთან, კიდევ უფრო მეტმა (1,1%) მამაკაცმა აღიარა, რომ იმავე ასაკში გაუპატიურების მსხვერპლი იყო.

ჯანდაცვის მსოფლიო ორგანიზაციის მონაცემებით, მსოფლიოში ყოველი მეხუთე ქალი და 13-დან 1 კაცი აღიარებს, რომ ბავშვობაში სექსუალური ძალადობის მსხვერპლი გამხდარა.

როგორც აზერბაიჯანის ერთ-ერთი არასამთავრობო ორგანოზაციის წარმომადგენელი აღნიშნავს, მათი თავშესაფრის გამოცდილებიდან გამომდინარე, ქვეყანაში სექსუალური ძალადობის მსხვერპლი ყველაზე ხშირად 8-10 წლის ქუჩაში მცხოვრები/მომუშავე ბიჭები ხდებიან.

მრავალი კვლევის თანახმად, ბავშვობაში ამგვარი ტრაგედია იწვევს გრძელვადიან ფსიქოლოგიურ პრობლემებს: დანაშაულის გრძნობას, ფობიას, დეპრესიას, შფოთვას, პოსტტრავმული სტრესის აშლილობას და ა.შ.
ამასთან, როგორც აზერბაიჯანში, ასევე მთელს მსოფლიოში, ბავშვებზე სექსუალური დანაშაულის გამოვლენა რთულია და ძალადობა შეიძლება წლების მანძილზე გაგრძელდეს.